Neden bir arabam olsun istemiyorum?

Artık insanlar bana böyle sorularla gelmezdi ama nasıl olduysa yeniden aynı ifadeyle karşılaştım.

“Sen de bir araba alırsın artık!?”

Benim için herhangi bir şey almak gerçekten tamamen zorunlu ihtiyaç ile örtüşen bir durum ki burada bana soruyu böyle yönelten kişi tamamen şahsıma yönelik bir fikir beyan etmedi aslında. Konu Adapazarı’nda beraber yaşadığım annem, ananem ve benim ihtiyaçlarım üzerine şekillendi.

Eşya Kütüphanesine teşekkürler

Yeryüzü Derneği – Burcu Evi

Merkezi İstanbul’da, yerleşkesi Pamukova’da olan Yeryüzü Derneği’nin geçen seneki saman balya kerpiç sıva ev (Burcu Evi) atölyesi, katıldığım ilk gönüllü çalışmaydı. Aralarına girdiğim ilk andan itibaren kendimi onlardan biri gibi görmek, kim dernek üyesi kim benim gibi gönüllü ayırt edememek benim için çok güzel bir başlangıçtı. Bizim gerçek dünyada bildiğimiz anlamda bir sahiplenme(mülkiyet) yoktu orada, daha çok işi sahiplenmiştik aslında. Başka hiçbir yerde görmediğim bir çalışma aşkı da vardı ve hatta öyle ki kimse tembellik hakkını kullanmakta bile gönüllü değildi.

2014 - Burcu Evinin ilk günleri

2015 - Burcu Evi 

Barış Köyü - Ateş Tuğla Fırın Yapımı

Barış'ın isteği, Edwin'in tecrübesi, bizlerin merakı ve deneme arzusu ile bol sohbetli bir çalışma yaptık. Ortaya da çok güzel bir fırın çıktı.

Barış Köyü - Özgürlüğe Giden Yol Topluluktan Geçiyor!

Çanakkale’de bir köy, içinde 20 hane kalmış, nüfus 40’ın altında. Köyün tek çocuğu Asude 9 yaşında, her gün okula gitmek için 12 km yol gitmek zorunda. Asude’nin annesi Sündüs, köy okulunun öğretmeninden şikayetçi, “Öğretmen köy çocuğu bunlar deyip, çocuklarla yeterince ilgilenmiyor. Çocuğumun geleceğinden endişeliyim, köyde hayat yok” diyor.